Skromne początki parafii Św. Trójcy z Lowell, Massachusetts sięgają roku 1893. W roku 1899 lokalna społeczność polska rozrosła się liczebnie do tego stopnia, że zaczęto myśleć o polskim księdzu i o własnej parafii. Ks. Jan Chmieliński, proboszcz parafii polskiej w południowym Bostonie przyrzekł pomóc w osiągnięciu tego celu. Założono fundusz przeznaczony na kupno ziemi na której miał zostać wzniesiony kościół. W międzyczasie księża Chmielnicki, Czubek i Doda odprawiali Mszę św. w piwnicy kościoła francuskiego pod wezwaniem św. Józefa na Paige Street. W 1903 r. zakupiono działkę na High Street a na wiosnę roku 1904 rozpoczęto prace budowlane. Projekt budowli stworzył architekt Sheehaan z Bostonu a wykonawcą był p. Clark z Bostonu. W czerwcu 1904 r. arcybiskup Williams skierował ojca Stanisława Aleksandra Ogonowskiego do Lowell z kanoniczną misją organizacji i stworzenia kościoła polskiego. Liczebność parafii wynosiła w tym czasie ok. 80 rodzin, nie licząc osób samotnych. Mimo, że kościół był już praktycznie pokryty dachem, Mszę św. odprawiano wówczas jeszcze w piwnicy kościoła św. Józefa.

19-go sierpnia 1904 r. biskup Allen z diecezji ruchomej, który wywodził się z Lowell i przebywał tu wtedy na wakacjach, dokonał konsekracji nowego kościoła. Obecni przy poświęceniu byli księża z pobliskich parafii, jak również członkowie Towarzystwa Św. Michała, jedynej natenczas organizacji parafialnej. Wynajęto dom w pobliżu kościoła na probostwo.

Następnego roku po konsekracji kościoła ks. Ogonowski podjął zadanie stworzenia pierwszej polskiej szkoły w Lowell--w owym czasie szkoła taka nie istniała. Pierwszy proboszcz parafii wynajął salę i najął kilku nauczycieli. Budowę szkoły rozpoczął parę lat później. W 1907 szkołę oddano pod patronat św. Stanisława Kostki. Szkoła ta była pierwszą polską szkołą parafialną w Archidiecezji Bostońskiej. W 1910 roku, Siostry Felicjanki, przybyłe ze domu zgromadzenia w Buffalo, New York, rozpoczęły w szkole pracę.

Parafianie Św. Trójcy mieli na uwadze następny cel...swój własny cmentarz. W 1927 roku zakupiono więc na ten cel pięć akrów ziemi naprzeciwko cmentarza św. Patryka.

Po drugiej wojnie światowej wzniesiono na cmentarzu piękną marmurową Pasję (scenę ukrzyżowania) oraz ołtarz, w miejscu gdzie co roku odprawiana jest Msza św. podczas obchodów Memorial Day. U podnóża ołtarza leżą prochy parafian, którzy za Ojczyznę złożyli najwyższą ofiarę.

Teraźniejszość, aby przeżyć, musi wyglądać w przyszłość. Było tak również z parafią Św. Trójcy. Zdając sobie sprawę, że młodzież jest przyszłością i kręgosłupem parafii, rozpoczęto w 1948 r. budowę Youth Center (Ośrodka Młodzieżowego) gdzie młodzież parafialna mogłaby, pod auspicjami Kościoła, znaleźć rozrywkę i pogłębić swoją wiedzę religijną. Marzenia te zrealizowane zostały w 1954 r., gdy Ośrodek oddano do użytku na uroczyste obchody Złotego Jubileuszu Parafii.

Od początku istnienia Parafia była pod duchowym i honorowym przywództwem jej pierwszego duszpasterza i założyciela księdza S. A. Ogonowskiego, proboszcza Parafii od 1904 do 1959 roku. Jego następcą był ksiądz Edward Naguszewski, proboszcz w latach 1955-1976. Ks. John Abucewicz pracował jako proboszcz od 1976 do 1995 roku. Ks. Jon C. Martin był duszpasterzem w latach 1995-1997. W 1997 r. administratorem Parafii został ks. Stanisław Kępa, który funkcję proboszcza pełni do dziś.